De Blakheide, Beerse

 ↓Dutch translation below↓

Blakheide

Isn’t autumn a wonderful time? Every day I enjoy the colorful leaves on the trees. Everywhere you look, all around, it's a color paradise. It seems that the leaves make themselves at their best before they  die.

Thursday I met with a friend: Silke and her babyboy: Vincent. Ella was in school. So it was Maxim and I who went out together. Maxim had a couple of tough nights. Teething I guess. That meant sleep deprivation for the entire family.

So can you imagine how wonderful it was to take a break, outside, get some fresh air among all those autumn splendor. We took a walk in the Blakheide in Rijkevorsel. The weather was pleasantly mild for the time of year, just missing a blue sky.

We saw colorful trees, heather and yellow here and there, red mushrooms that arose from nowhere out of the ground,… Maxim slept almost the entire walk. It must be great to be driven around while sleeping in the open air;-) It was a very cozy walk with nice companion and the time flew by! I took of course some pictures from our walk. Last but not least, don’t you think Vincent has the most beautiful blue eyes?!

Blakheide

Herfst is toch een wonderlijke tijd. Elke dag opnieuw geniet ik van de kleurrijke bladeren aan de bomen. Overal waar je kijkt, rondom is het een kleurenparadijs. Het lijkt wel alsof de bladeren zich op hun mooist maken alvorens ze gaan sterven.

Donderdag had ik afgesproken met een vriendin Silke en haar zoontje van bijna 4 maanden: Vincent. Ella was naar school. Dus het waren Maxim en ik die samen op stap gingen. Maxim had al een paar moeilijke nachten achter de rug. Hij zat te broeien op tandjes. Dat betekende dus slaaptekort voor het hele gezin.

Je kan je dus wel voorstellen hoe heerlijk het was om er even tussenuit te zijn, buiten, een frisse neus halen tussen al  die herfstpracht. We maakten een wandeling in de Blakheide in Rijkevorsel. Het weer was nog aangenaam zacht voor de tijd van het jaar, enkel een blauwe lucht ontbrak.

We zagen kleurrijke bomen, gele heide en hier en daar rode paddestoelen die uit het niets uit de grond oprezen. Maxim sliep bijna de hele wandeling lang. Het moet toch zalig zijn om al slapend rond gereden te worden in de buitenlucht ;-) Het was een heel gezellige wandeling met fijn gezelschap en de tijd vloog voorbij! Ik maakte uiteraard weer een paar fotootjes van onze wandeling. Wat heeft Vincent toch prachtige blauwe oogjes!